Duran Duran

POLUB NAS NA FACEBOOK

 Duran Duran – brytyjski zespół rockowy. Zaczynał swoją działalność w momencie, gdy na brytyjskiej scenie pojawił się styl new romantic i z tym stylem jest zazwyczaj kojarzony. Utworzony w 1978 roku w Birmingham przez basistę Johna Taylora i klawiszowca Nicka Rhodesa. Obecnie działa jako kwartet.

Początkowo w skład zespołu wchodzili: John Taylor, Nick Rhodes, Simon Colley i Stephen Duffy. Pod koniec lat 70. grywali tylko w klubach nocnych, gdyż niewielu było zainteresowanych ich muzyką. Na początku zespół przyjął nazwę RAF (skrót od Royal Air Force), dopiero potem Johnowi przypomniał się niezwykły naukowiec z filmu "Barbarella", Durand Durand, którego imię i nazwisko (po odjęciu "d" z ostatnich sylab) posłużyły za nową nazwę dla zespołu. Menedżerami zespołu stali się bracia Paul i Michael Berrow. Z czasem członkowie grupy zaczęli się zmieniać. W skład zespołu wchodzili m.in.: Andy Wickett, Alan Curtis, Geoff Thomas oraz Oliver Guy Watts. Oficjalnie zaś członkami zespołu stali się: Simon Le Bon, Nick Rhodes, John Taylor, Roger Taylor i Andy Taylor (trzej ostatni niespokrewnieni).

W 1981 roku wydali pierwszy album zatytułowany po prostu Duran Duran. Debiutancki album osiągnął 3. pozycję na brytyjskiej liście TOP 75. Szczególną popularnością cieszyły się utwory: "Planet Earth" i "Girls On Film".

Nadchodzący drugi album promował utwór "My Own Way", który 19 grudnia 1981 roku znalazł się na 14. miejscu angielskiej listy. Album Rio ukazał się w 1982 roku. Zdobył nagrodę Grammy w kategorii "najlepszy video album" za swe wspaniałe teledyski nakręcone na egzotycznych wyspach: Antigua i Sri Lanka. Prawdziwą furorę zespół zrobił w 1983 i 1984 roku piosenką z pierwszego albumu "Is There Something I Should Know", który dostał się na 1. miejsce angielskiej listy przebojów, i albumem Seven & The Ragged Tiger. Zespół był zaskoczony popularnością piosenek, takich jak "The Reflex" czy "Wild Boys" ze składanki Arena, nagranej na koncercie w Ameryce Północnej.

W 1985 roku w Stanach Zjednoczonych dużą popularność zyskał utwór "A View To A Kill" nagrany do jednego z serii filmów o brytyjskim agencie Jamesie Bondzie ("Zabójczy widok"). W lipcu DD zagrał na koncercie charytatywnym Live Aid, zorganizowanym w celu zebrania funduszy na głodujące dzieci w Afryce. Był to ostatni wspólny występ Duran Duran. Zmęczeni sławą postanowili odpocząć od niej, lecz nie od muzyki. John Taylor i Andy Taylor stworzyli razem z Robertem Palmerem zespół "The Power Station", natomiast Simon, Nick i Roger stworzyli "Arcadię".

W 1986 roku ku zdumieniu fanów powrócili w trójkę (Roger i Andy Taylor odeszli) z albumem Notorious, kompletnie nie przypominającym ich dawnego stylu. Według wielbicieli cały duch dawnych Duranów zniknął. Podobnie było z dwoma kolejnymi albumami Big Thing (1988) (na płycie znalazł się utwór "Do You Believe In Shame?" zadedykowany zmarłemu w 1987 Andy'emu Warholowi) i "Liberty" (1990). Do zespołu przyjęto dwóch nowych członków: Warrena Cuccurullo(gitara) i Sterlinga Campbella (perkusja). Po odejściu Sterlinga, wbrew sądom, że DD nadaje się tylko do muzeum najpopularniejszych zespołów lat 80., grupa zaprezentowała piosenkę "Ordinary World" z albumu The Wedding Album(1993), która odniosła światowy sukces. Dużą popularnością cieszył się również utwór "Come Undone". W 1995 roku powstała płyta z coverami ulubionych piosenek zespołu zatytułowana Thank You. W tym samym czasie nieoficjalnie dołączył dawny perkusista - Roger Taylor. Po Thank You zespół wydał dwie mało znane płyty Medazzaland (1997) i Pop Trash (2000). Znane z nich piosenki to: "Out Of My Mind" nagrana do filmu "Święty", i "Someone Else Not Me". Podczas nagrywania płyty Medazzaland odszedł jeden z założycieli zespołu John Taylor, a następnie gitarzysta Warren Cuccurullo. Nick i Simon nie musieli się jednak tym przejmować, gdyż w maju 2001 roku wszyscy dawni oficjalni członkowie zespołu spotkali się na lotnisku w Los Angeles z zamiarem przywrócenia grupy. Udali się więc do studia na nagranie albumu Astronaut, wydanego w październiku 2004 roku. Album promowały utwory "Reach Up For The Sunrise" i "What Happens Tomorrow". Wcześniej jeszcze zespół zagrał koncerty, na które bilety wyprzedano w przeciągu dwóch minut. Po ukazaniu się albumu zespół udał się na roczne tournée. Pokazał się na koncercie w Turynie w 2006 roku, a następnie pojechał do studia w Londynie na nagrywanie kolejnego albumu.

Wkrótce potem zespół oficjalnie ogłosił odejście Andy'ego Taylora z zespołu. Zarówno na scenie, jak i w studiu podczas nagrywania nowej płyty zastąpił go Dominic Brown. Pieczę nad nową płytą sprawował Timbaland, zaś dwa nowe utwory napisano wspólnie z Justinem Timberlakiem.

Zespół powrócił na scenę w 17 czerwca 2007 roku grając dla wąskiego grona fanów w Nowym Jorku. Przed występem fani mogli usłyszeć kilka nowych utworów ("The Valley", "Box Full O' Honey", "Red Carpet Massacre" i "Skin Divers") oraz wykonywany na bis "Nite Runner" (na płycie jest to duet z Justinem Timberlake'iem). W międzyczasie potwierdzono także tytuł nowej płyty – "Red Carpet Massacre" (Epic) – która ukazała się jesienią tego roku. Potwierdzono również informację, że na płycie znajdzie się drugi utwór w duecie z Timberlakiem – "Falling Down".

29 czerwca 2007 zespół ponownie wystąpił w Europie, w irlandzkiej miejscowości Cork w ramach "Live at the Marquee". Podczas bisu zapowiedziano utwór "Nite Runner" jako europejską premierę. Dwa dni później, 1 lipca, na stadionie Wembley Duran Duran zagrali "Concert for Diana". W tym dniu przypadłyby 46 urodziny zmarłej tragicznie 11 lat wcześniej księżnej Diany. Uczestnictwo Duran Duran w tym koncercie nie było przypadkowe. W 1983 roku księżna Diana publicznie wyznała, że Duran Duran jest jej ulubionym zespołem muzycznym. Na prośbę jej synów, księcia Williama i księcia Harry'ego, zespół zagrał swój przebój "Rio" (pozostałe utwory to: "Sunrise" i "Wild Boys"). Kolejnym koncertem z udziałem Duran Duran był "Live Earth – The Concert for a Climate in Crisis", który odbył się 7 lipca także na Wembley (w tym samym czasie na wszystkich kontynentach odbyły się koncerty z tej serii). Następnie zespół zagrał aż dziewięć koncertów w Ethel Barrymore Theatre na Broadwayu, aby promować album Red Carpet Massacre. Kolejne koncerty promocyjne odbyły się w Londynie 3 grudnia oraz w Dublinie 5 grudnia 2007.

Od maja 2008 zespół rozpoczął kolejną trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, tym razem grupa była wspierana przez zaprzyjaźniony brytyjski kwintet Your Vegas.

W czerwcu 2008 zagrali w paryskim Luwrze. Koncert ten był związany ze zbieraniem funduszy na renowację jednego z zabytkowych pokoi w stylu Ludwika XV. Goście uczestniczyli w obiedzie, następnie w zamkniętej specjalnie z tego powodu części muzeum podziwiali zbiory, by na końcu uczestniczyć w koncercie zespołu, który odbył się w piramidzie na dziedzińcu Luwru. Takie wydarzenie odbyło się po raz pierwszy w historii Luwru.

1. Wokaliści: Simon Le Bon (1980–), Andy Wickett (1979–1980), Stephen Duffy (1978–1979), Jeff Thomas (1980–1980)

Dyskografia:

Albumy:

·         Duran Duran 1981 

·         Rio 1982 

·         Seven and the Ragged Tiger 1983 

·         Arena 1984 

·         Notorious 1986 

·         Big Thing 1988 

·         Decade 1990

·         Liberty 1990 

·         Duran Duran (The Wedding Album) 1993 

·         Thank You 1995 

·         Medazzaland 1997 

·         Night Versions The Essential Duran Duran 1998

·         Greatest 1998

·         Strange Behaviour 1999

·         Pop Trash 2000 

·         Astronaut 2004

·         Red Carpet Massacre 2007

·         All you need is now 2011

Single:

·         Planet Earth" 1981

·         Girls on Film 1981

·         My Own Way 1981

·         Hungry Like the Wolf 1982

·         Rio 1982

·         Save a Prayer 1982

·         New Moon on Monday 1983

·         The Reflex 1983

·         The Wild Boys 1984

·         A View to a Kill 1985

·         Notorious 1986

·         All She Wants Is 1988

·         Do You Believe In Shame? 1988

·         Violence of Summer 1990

·         Ordinary World 1993

·         Come Undone 1993

·         Perfect Day 1995

·         Out of My Mind 1997

·         Electric Barbarella 1997

·         Someone Else Not Me 2000

·         Sunrise" 2004

·         What Happens Tomorrow 2005

·         Nice 2005

·         Falling Down (z J. Timberlake'iem) 2007

·         Skin Divers (z Timbalandem) 2008

·         All you need is now 2011

·         Girl Panic! 2011

Jeśli chcesz posłuchać Duran Duran i innych wykonawców z nurtu NEW ROMANTIC, zapraszamy do naszego radia DM-NR Radio. Audycje na żywo od poniedziałku do czwartku od 18-22, a w piątki od 18-23. Link do radia poniżej, wystarczy kliknąć  :)

http://depesz38.panelradiowy.pl/radio

Tears for Fears

POLUB NAS NA FACEBOOK

Tears for Fears – brytyjski duet muzyczny, w którego skład wchodzą Roland Orzabal i Curt Smith.

Zespół został założony w 1981 roku. Debiutancka płyta, The Hurting, wydana dwa lata później, utrzymana w rytmie synthpopowym, otworzyła muzykom drogę do sukcesu. Znalazł się na niej pierwszy duży przebój, "Mad World".

W 1985 roku album Songs from the Big Chair, osiągnął wysoki sukces komercyjny, dzięki takim utworom jak "Everybody Wants to Rule the World" oraz "Shout". Płyta rozsławiła duet w całej USA, gdzie trafiła na pierwsze miejsce listy sprzedaży. Jest to dziś najlepiej sprzedający się album zespołu. W roku 1989 artyści skomponowali album The Seeds of Love, o psychodelicznym, jazzowo-rockowym brzmieniu. Wydawnictwo spotkało się z sukcesem komercyjnym. Promowano je przebojowymi singlami "Sowing the Seeds of Love" i "Woman in Chains".

We wczesnych latach 90. Smith odszedł z Tears for Fears i wydał solowy album Soul on Board. W 1992 roku ukazała się kompilacja hitów Tears Roll Down, ciesząca się dużą sprzedażą, a rok później wydany został krążek Elemental. Ostatecznie w 2004 roku Smith i Orzabal ponownie połączyli swoje siły, tworząc płytę Everybody Loves a Happy Ending.

Dyskografia:

·         1983: The Hurting

·         1985: Songs from the Big Chair

·         1989: The Seeds of Love

·         1992: Tears Roll Down (Greatest Hits 82–92)

·         1993: Elemental

·         1995: Raoul and the Kings of Spain

·         1996: Saturnine Martial & Lunatic

·         2004: Everybody Loves a Happy Ending

·         2006: Secret World Live in Paris

·         2009: Live from Santa Barbara

Jeśli chcesz posłuchać Tears for Fears i innych wykonawców z nurtu NEW ROMANTIC, zapraszamy do naszego radia DM-NR Radio. Audycje na żywo od poniedziałku do czwartku od 18-22, a w piątki od 18-23. Link do radia poniżej, wystarczy kliknąć  :)

http://depesz38.panelradiowy.pl/radio

OMD

POLUB NAS FACEBOOK

                 

OMD- brytyjski, synth-popowy zespół Orchestral Manoeuvres in the Dark, w skrócie nazywany OMD.

Grupa wyrosła w 1978 r. na gruzach formacji The Id. Założyli ją Andy McCluskey (wokal, gitara basowa) i Paul Humphreys (instrumenty elektroniczne), zafascynowani muzyką elektroniczną spod znaku Kraftwerk i Briana Eno. Zespół powstał w Wirral.

Pierwsze dwa albumy zespołu, "Orchestral Manoeuvres in the Dark" i "Organisation", ukazały się już 1980 roku. Szczyt popularności grupa osiągnęła w 1981 roku wraz z wydaniem krążka "Architecture & Morality", który zawierał przebojowe single "Joan of Arc" i "Maid of Orleans". Do 1988 roku ukazały się jeszcze cztery płyty ("Dazzle Ships", "Junk Culture", "Crush" i "The Pacific Age"), choć nie pozostały bez echa, to nie powtórzyły sukcesu "Architecture & Morality".

W roku 1988 zespół OMD rozpadł się, a właściwie powstały dwa zespoły. Humpreys, Cooper i Holmes odeszli do The Listening Pool, natomiast McCluskey zebrał nowych muzyków z Liverpoolu i kontynuował działalność pod szyldem OMD. Zanim nowe wcielenie grupy rozpadło się w 1996 roku, muzycy nagrali trzy albumy i wylansowali dwa przeboje - "Sailing on the Seven Seas" i "Pandora's Box".

W grudniu 2005 roku na oficjalnej stronie zespołu poinformowano o możliwej reaktywacji OMD w oryginalnym składzie w roku 2006.

We wrześniu 2010 zespół wydał album History of Modern, promowany singlami "If You Want It" i "Sister Marie Says".

Skład zespołu:

Andy McCluskey - bas, wokal 

Paul Humphreys - klawisze 
Malcolm Holmes - perkusja 
Martin Cooper - saksofon

Albumy

Rok	Album
1980	Orchestral Manoeuvres in the Dark
1981	Organisation
1982	Architecture & Morality
1983	Dazzle Ships
1984	Junk Culture
1985	Crush
1986	The Pacific Age
1988	The Best of OMD
1991	Sugar Tax
1993	Liberator
1996	Universal
1998	The OMD Singles
2000	Peel Sessions
2001	Navigation The OMD B-Sides
2009	Electricty: OMD with the Royal Liverpool Philharmonic Orchestra
2010	History of Modern
2013	English Electric

Single

·         "Electricity"

·         "Red Frame/White Light"

·         "Messages"

·         "Enola Gay"

·         "Souvenir"

·         "Joan of Arc"

·         "Maid of Orleans (The Waltz Joan of Arc)"

·         "Genetic Engineering"

·         "Telegraph"

·         "Locomotion"

·         "Talking Loud and Clear"

·         "Tesla Girls"

·         "Never Turn Away"

·         "So in Love"

·         "Secret"

·         "La Femme Accident"

·         "If You Leave"

·         "(Forever) Live and Die"

·         "We Love You"

·         "Shame"

·         "Dreaming"

·         "Brides of Frankenstein"

·         "Sailing on the Seven Seas"

·         "Pandora's Box"

·         "Then You Turn Away"

·         "Call My Name"

·         "Stand Above Me"

·         "Dream of Me (Based on Love's Theme)"

·         "Everyday"

·         "Walking on the Milky Way"

·         "Universal"

·         "If You Want It"

·         "Sister Marie Says"

·         "History of Modern (Part I)"

Jeśli chcesz posłuchać OMD i innych wykonawców z nurtu NEW ROMANTIC, zapraszamy do naszego radia DM-NR Radio. Audycje na żywo od poniedziałku do czwartku od 18-22, a w piątki od 18-23. Link do radia poniżej, wystarczy kliknąć :) 

http://depesz38.panelradiowy.pl/radio